Kendimle barışık olmadığım, kendimi beğenmediğim bir sabahtı. Bazen günün başka saatlerine de denk gelirdi bu. Sık sık yapıyorum bunu. Hayata küstüğüm anlarda, zaten iyi bir hayatım, iyi bir kazancım yoktu, hatta dikkat çekecek iyi bir görüntüm de yoktu gibisine bahaneleri, kızgınlığımın ve sebepsiz nefretimin nedeni sayıyordum. Bu şeylere sahip değilken, birde hayatı başkalarının planları için yaşıyor olmam, dayanılmaz bir şeydi. Bazen başımın ayrı, vücudumun ayrı varlıklar olduğunu düşünüyorum. Hatta insanların benden ürktüğünü de. Kalabalıkların içinde göze çarparım, dikkat çekerim. Böyle biriyken her an topun ağzında gibisinizdir. Güzel, bakımlı ve alımlı bir bayan ya da erkek, toplum düzenini sağlamaya çalışanların, suçlu ya da suç işleyebilecek kişileri arayanların gözüne rahatlık verirken, bense en çok gözlerine şüpheli adam olarak takılabilecek biriyim. En azından biraz daha güzel, biraz daha özene bezene yaratılmış bir yüze sahip olsaydım diyorum. Öyle biriyken, hayata barışıkken, bu saçma kuruntu ve hastalıkvari saplantılara sahip olmazdım, başka biri olurdum her halde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder